حکیم ابوالقاسم فردوسی
حکیم ابوالقاسم فردوسی
۲۵ اردیبهشت ماه در تقویم ایران به نام بزرگمردی (حکیم ابوالقاسم فردوسی) مزین است که با همت و تلاش بیوقفهاش، به زبان فارسی جانی دوباره بخشید و آن را به اوج رساند. کسی که با شاهکار ادبی خود، «شاهنامه»، نه تنها ایران بلکه جهان را مجذوب گنجینه لغات و دانش ادبی خود کرد.
حکیم ابوالقاسم فردوسی با خلق «شاهنامه» و اشعار بی نظیرش، یکی از گرانبهاترین آثار ادبی را به زبان فارسی به یادگار گذاشت. این گنجینه ارزشمند تا به امروز در ادبیات جهان درخشش و تابندگی خود را حفظ کرده است.
نامگذاری این روز به نام «حکیم ابوالقاسم فردوسی» به این دلیل است که این شاعر بزرگ، عمر گرانبهای خود را صرف اعتلای فرهنگ و ادب این مرز و بوم کرد. فردوسی برای جاودانه کردن زبان پارسی، لحظات زندگیاش را وقف آفریدن حماسهای کرد که زبان، فرهنگ و تاریخ کهن این سرزمین را حفظ کند. از همین روست که سرود:
بسی رنج بردم بدین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
ما که وامدار گنجینه اشعار و زحمات چنین شاعر بزرگی هستیم، باید قدردان همت بلند او باشیم. او استاد بیهمتای شعر و خرد پارسی و بزرگترین حماسهسرای جهان است. اهمیت فردوسی در این است که با خلق چنین حماسهای، نه تنها زبان بلکه فرهنگ، تاریخ و اصالت اقوام ایران را جاودانه کرد. او معتقد بود که با زنده نگه داشتن زبان یک ملت، هویت آن ملت را میتوان جاودانه و ماندگار کرد.
مهم ترین نکته در اشعار حکیم
مهمترین نکته در اشعار او، اندیشههای نیکخواهی، نیکوکاری و انساندوستی است که از دیرباز با اخلاق و سنن اجتماعی مردم ایران آمیخته بوده است. همین ویژگیهاست که توجه جهانیان را به «شاهنامه» و اعتبار حکیم ابوالقاسم فردوسی جلب کرده است.
در دیدگاه فردوسی، تنها نام نیک انسان است که او را در یادها جاودان نگه میدارد:
جهان یادگار است و ما رفتنی
به گیتی نماند به جز مردمی
به نام نکو گر بمیرم رواست
مرا نام باید که تن مرگ راست
کجا شد فریدون و هوشنگ شاه
که بودند با گنج و تخت و کلاه
برفتند و ما را سپردند جای
جهان را چنین است آئین و رای
ابیات فردوسی
فردوسی در همتی بیبدیل، ۶۰ هزار بیت سرود تا ارزشهای زبان فارسی و سنتهای ایرانی را به آیندگان یادآور شود. پس وظیفه ماست که در چنین روزی به خود یادآور شویم که اصالت واژگان را حفظ کنیم و قدردان نام و همت والای فردوسی باشیم.
روز بزرگداشت فردوسی بهانهای است تا بیش از پیش عظمت این شاعر بزرگ را بشناسیم، برای حفظ و حراست از اصالت زبان فارسی تلاش کنیم و به اینکه ردپای چنین بزرگمردی در تاریخ سرزمین ماست، بر خود ببالیم و قدردان آن باشیم.